مورد مراقبتی ضروری برای بیمارانی که با دستگاه تهویه مکانیکی (ونتیلاتور) نفس می کشند

به احتمال زیاد، در بسیاری از موارد، پرستاران از بیمارانی که با دستگاه تهویه مصنوعی نفس می کشند مراقبت می کنند. فرض کنید شما یکی از آن پرستارها هستید. برای برنامه ریزی شیفت خود نیاز به دانستن چه چیزی هایی دارید؟ کدام یک از پارامترهای ارزیابی بیمار مهم هستند؟ چه دستورالعمل های پزشکی (گایدلاین) را باید دنبال کنید؟ این مقاله ده مورد مهم در خصوص مراقبت های پرستاری برای این گونه بیماران را مورد بحث قرار می دهد.

مورد مراقبتی ۱: بررسی ارتباطات

ارتباط بین ارائه دهندگان خدمات، باعث افزایش نتایج مطلوب می شود. برای بیماران با تهویه مکانیکی (بیمارانی که توسط دستگاه تنفس مصنوعی نفس می کشند)، ارائه دهندگان مراقبت ها می تواند شامل پزشکان مراقبت های اولیه، متخصصین ریه و پرستاران باشند.

جهت حصول اطمینان از ارتباطات اعضای دیگر تیم در مورد بیمار ، از اهداف درمان حین گرفتن گزارش برای بیمار خود آگاه باشید. چرا دستگاه تنفس مصنوعی به بیمار وصل شده است؟ برای بهبود اکسیژن رسانی؟ افزایش تهویه؟ برای آرام کردن؟ رفع خستگی عضلات تنفسی؟ چرا بیمار در بخش است؟ به این دلیل که وی دارای شرایطی است که قطع کردن تهویه مکانیکی باعث پیچیده تر شدن وضعیت او می شود؟ وضعیت احیای او چگونه است؟

برقراری ارتباط با بیمار نیز ضروری است. وسایل لازم برای نوشتن قلم و کاغذ را در اختیار او قرار دهید تا بتواند نیازهایش را بیان کند. از او سوالات ساده ای بپرسید به طوری که بتواند با حرکت سر جواب بله یا خیر  بدهد.

مورد مراقبتی ۲: تنظیمات و حالت های تهویه را بررسی کنید.

هنگامی که وارد اتاق بیمار می شوید، به علائم حیاتی توجه کنید، سطح اکسیژن (SPO2 ) را بررسی کنید، به صدای تنفس گوش دهید و تغییرات تنفس را نسبت به یافته های قبلی یادداشت کنید. همچنین سطح درد و اضطراب بیمار را ارزیابی کنید.

تنظیمات و مدهای دستگاه تهویه مکانیکی (ونتیلاتور)

به طور کلی، دستگاه های ونتیلاتور، تنظیمات و پارامترهای خاصی را نشان می دهند. تنظیمات زیر را بررسی کنید:

• سرعت و میزان تنفس، تعداد نفس های شمارش شده توسط دستگاه تهویه مکانیکی در هر دقیقه (Breaths Per Minute). تعداد نفس های بیمار را به صورت دستی نیز بشمارید، زیرا ممکن است تعداد تنفس فرد بالاتر از میزان قابل شمارش توسط دستگاه تهویه مکانکی باشد.
• کسری اکسیژن دمی (FiO_۲)، که بصورت درصد (هوای اتاق ۲۱ ٪ است) بیان می شود.
• حجم جاری (TV یا V_T )، حجم هوایی است که در هر دم وارد ریه ها شده و با میلی لیتر بیان می شود.
• حداکثر فشار دمی (PIP)، فشار مورد نیاز برای انجام هر عمل تنفس است. PIP هدف زیر ۳۰ cmH2O است. PIP بالا می تواند نشان دهنده خمیده شدن لوله، نیاز به عمل ساکشن، برونش اسپاسم یا یک مشکل ریوی مانند ادم ریوی یا پنوموتوراکس باشد.

برای دانستن اینکه بیمار شما کدام مد تنفسی را دریافت می کند، خود دستگاه تهویه مکانیکی و یا پرونده بیمار را بررسی کنید. مد تنفسی به متغیرهای بیمار، که شامل نشانه های تهویه مکانیکی است بستگی دارد.

بیشتر بدانید